28/4/09

Maternidade

Esta foto colgueina no foro de Pentaxeros. Aí, tras diversos comentarios doutros foreiros, funlle engadindo comentarios... así:

A desaturación da foto, realizada no procesado, pretende salientar o motivo principal deixándoo a cór sen ter que dar un gran recorte. Non recortei porque  me gustaba o fondo, as árbores, o ceo. A muller daba de mamar no parque ao seu neno e, preto dela, ás súas costas, florecía unha preciosa lila. A cór permite fixar a ollada no pequeno motivo principal e vencellar a maternidade ao froito -as lilas conservan flor e froito maduro á vez durante moito tempo- e ao futuro -dous cativos de distinta idade que participan lonxanamente na composición-.
A árbore da lila é especial. Ten unha pequena copa aparasolada e en plena floración destaca nestes xardíns, dando, xunta coas buganvillas e glicíneas, os necesarios toques de cór sobre o fondo da variada gama de verdes das outras especies. O froito é espectacular, moi grande en relación co tamaño da árbore e leñosa...
Mais, sigamos fornecendo o senso simbólico da imaxe: o froito da lila parécese a unha vieira, a unha venera (Pecten maximus), ese molusco bivalvo de cuxa cuncha naceu, segundo a mitoloxía clásica, Venus, símbolo dende a antigüidade do amor. 
O froito é realmente solprendente, con dúas valvas leñosas durísimas que se abren suxerentes ofrecendo as súas sementes.

Esta foto la colgué en el foro de Pentaxeros. Ahí tras diversos comentarios de otros foreros, le fui añadiendo comentarios... así:
La desaturación de la foto, realizada en el procesado, pretende destacar el motivo principal, dejándolo en color, sin tener que dar un gran recorte. No recorté porque me gustaba el fondo, los árboles, el cielo. La mujer daba de mamar en el parque a su hijo y cerca de ella, a su espalda, florecía una preciosa Lila. El color permite fijar la mirada en el pequeño motivo principal y vincular la maternidad al fruto (las Lilas conservan flor y fruto madura a la vez) y al futuro (dos niños de distinta edad que participan lejanamente en la composición).
El árbol de la Lila es especial. Tiene una pequeña copa aparasolada y en plena floración destaca especialmente en estos jardines, dando, junto con buganvillas y glicíneas los necesarios toques de color sobre el fondo de una variada gama de verdes de las otras especies. El fruto es especacular, muy grande en relación con el tamaño del árbol y leñoso. 
Pero sigamos alimentand
o el sentido simbólico de la imagen: el fruto de la lila  se parece a una vieira, a una venera (Pecten maximus), ese molusco bivalvo de cuya concha nació Venus, según la mitología clásica, símolo desde la antigüedad del amor. El árbol de las Lilas es realmente precioso y singular. 
El fruto es realmente sorprendente, con dos valvas leñosas durísimas que se abren sugerentes, ofreciendo sus semillas. 

Xardín de Montero Ríos, Vigo

26/4/09

Saudade

Praia de Calamosche, Vindicare, Sicilia (Canon Ixus 850 IS)

Ravello, Italia (Canon Ixus 850 IS)

Paestum (antiga Poseidonia), Italia (Canon Ixus 850 IS)

Beiras do Nilo, Exipto (Pentax K10D/Pentax DA* 50-135/2,8)

Hai días nos que a saudade pronúnciase Vindicare, Ravello, Paestum, Exipto.... e a habítación énchese dun arrecendo de especias e paseos interminables.

Hay días en los que la nostalgia se pronuncia Vindicare, Ravello, Paestum, Egipto... y la habitación se llena de un perfume de especias y paseos interminables.

22/4/09

Para Chus

Ella está llamando a su gata. Callan las aves diurnas, el aire se estremece, frío y gris. La voz solitaria todavía la llama, pero su pantera no vendrá.
[autor descoñecido]

Xixón, Asturias

18/4/09

Ventureiras II

Tamén eles foron rocha
También ellos fueron roca
Praia de Carril, Alcabre, Vigo

17/4/09

Ventureiras

Sei que as fouces negras seiturarán toda beleza nos prados de primavera: xusto despois de que collas entre os dedos os pétalos da dúbida.

Sé que las hoces negras segarán toda belleza en los prados de primavera:
justo después de que cojas entre los dedos los pétalos de la duda.


Xardíns de Montero Ríos, Vigo

13/4/09

De caza

Onte fun cazar á enseada de san Simón, alí onde nacen a ría e o sol. Pouco trofeo para tanta adicación. En resume: unha femia de parrulo real salvaxe aquelándose na beira (moveume a cola, a moi confiada), unha avéspora empeñada en darme as costas e, finalmente, as flores da glicínea onde deberían estar as abellas que debían ser fotografadas ese serán de domingo no que saín á caza incruenta das cousas pequenas da nai natureza e non fun quen de apañar máis cá isto.
Si, alí onde nace o grande lago vigués e as aves repousan ollando o solpor entre os alicerces de Rande, alleas ás milagres do día da resurrección do señor. Amén.

Ayer fuí a cazar a la ensenada de San Simón, allí donde nacen la ría y el sol. Poco trofeo para tanta dedicación. En resumen: una hembra de ánade real salvaje acicalándose en la orilla (me movió la cola, la muy confiada), una avispa empeñada en darme la espalda y, finalmente, las flores de la golcinea donde deberían estar las abejas que debían ser fotografiadas esa tarde de domingo en la que salí de caza incruenta de las cosas pequeñas de la madre naturaleza y no fui capaz de recoger más que esto.
Sí, allí donde nace el gran lago vigués y las aves reposan mirando el atardecer entre los cimientos de Rande, ajenas a los milagros del día de la resurrección del señor. Amén.

Arcade, Pontevedra

10/4/09

Air mail

(adicada a Andulfo)
Non hai distancias para unha gaivota que coñece cada vento, cada role, cada térmica: elas debuxan coas azas o mapa do ceo para que nós tracexemos os roteiros das viaxes soñadas.

No hay distancias para una gaviota que conoce cada viento, cada role, cada térmica: ellas dibujan con las alas el mapa del cielo para que nosotros tracemos las rutas de los viajes soñados.

Espigón do Náutico, Vigo

6/4/09

O derradeiro dinosaurio

Cuando despertó, el dinosaurio todavía estaba allí
[Augusto Monterroso]
Alameda, Vigo